Göçmen Yalnızlıklar

Eski bir yarasın şimdi bende
Ve cebelleştiğim zihnimde soluk bir siluet
Nihayetsiz bir yarını hecelerken dilim
Katre katre akansın dünüme zehir misali...
Sabır taşı olmuş duyguların eziyeti
Şefkatsiz bir başın ağrısı
Ve yorulmuş bir ömrün sillesisin...





Ve şimdi göçmen yalnızlıklar yolluyorum sana
Dilimden düşürüyorum sevdamı
Tüm renklerini biriktiriyorum heybemde aşkın
Ve salıyorum tek tek uzaklara...






Puslanıyor yarınım zamansız
Parmaklıklar beliriyor zihnimin orta yerinde
Ve hapsoluyor duygularım aşkın kodesinde
Keskin bir özlem çöreklenince yüreğin orta yerine
Zamansız ahlar dökülüyor seherime
Ve ben şiirler yazıyorum durmadan mülteci gözlerine
Adıyorum yalnızlığı
Ve özlemin gölgesinde oynuyorum geceyle...







Kelimelerin körlüğünde kaybediyorum özümü
Meyletmiyor yinede kalemim
Sahipsiz kelimelerin acımı akıtmasına
Ve biliyor ki güneş
Zifire gönül versem de
Aydınlığa ışık vardır hep heybemde...






Vuslat bu aşkın neresinde?




Şiirler kıvrılıp yatıyor başucunda hasretin
Ve geceyle gündüz sessizce geçiyor üzerinden ayrılığın
Gözünü kırpmıyor mısralarım
Ve ben elim kolum bağlı dinliyorum türküleri
Bir de sana yolluyorum ayrılıkları
Tebessümler birazda bana kalmalı...





'bir çiçeğin özünden geçiyor' zihnim
Gözyaşlarımı beyaz sayfalara gömüp
'acılara gülüyorum'...