Gönül

Ey gönül sen nesin
Duyulmaz ki sesin
Şunu çok iyi bilesin
Beni de etkileyensin

Aldırmaz durursun
Bazen bir gurursun
Kimi zaman sonsuz
Ulaşılmaz bir olgusun

Sıkıntımı hiç bilmez
Çağırsam da gelmez
Hiç yüzüme gülmez
Bir duygusun gönül

Durmaz beni üzersin
Daldan dala gezersin
Yaklaşınca da uzarsın
Tutamam seni gönül

Herkes senle aralı
Kalbimiz hala karalı
Olduk seninle yaralı
Bize gülmedin gönül

Şarkı oldun söz oldun
Dillere nağme oldun
Sevenlere ilham olup
Kalplere girdin gönül

Başımıza, taç oldun
Aşıklara da ilaç oldun
Ayrılığın sonu oldun
Ruhlara doldun gönül

Ufkumuz seninle açıldı
Hasretler senle küçüldü
Ömrümüze ömür biçildi
Hepsi senle aşıldı gönül