Gönül Bağları

Çıktık gönül dağlarına,vardık gönül bağlarına,
Bağları viran eyledik,bağlandık gönül dağına...

Padışaha haber saldık,gönülden saraylar yaptık,
Saray yıkılmasın diye,garip gönüllere daldık...

Çıkma hırsın dağlarına,in bak gönül bağlarına,
Meyveler olmuş salınır,benzer İrem Bağları'na...

Nefsine bakıp da azma,hesabı güçsüze yazma,
Ömür nefisten türemiş,vururlar sana da kazma..

O ömrün bir gün duracak,Yunaklar seni yunacak,
Vücudun donsuz kalacak,hesabın sorulmaz sanma,

Dallarda bülbüller ağlar,ömür biter kalır sağlar,
Yağdanlıklar seni yağlar,oğlun kızın sana ağlar...

Yüce dağların başına,alçaklardan kuş mu konar?
Baykuş yükseklerden öter, alçaklara haber salar...

Yalandan düzen kurulur,sülükler düzeni bulur,
Gönül senden de yorulur,sarayın yıkılmaz sanma.

Açılınca gök kubbeler,dökülür sırlar herzeler;
Gönül dost iline gider,yakılır sırlı perdeler.

Ben anlarım karanlığı, yedi kat yedi perdeden;
İflah olmaz benim gönlüm,dostu bu gözle görmeden,

Açılır bizim gülümüz,söyleşir bizim dilimiz;
Azrail büker belimiz,kara topraktır yerimiz...

Hüseyin ömrün doluyor,güller bahçede soluyor;
Keller saçını yoluyor,saçları bitecek sanma..
Hüseyin Turan/İstanbul