Gönül Çardağı

Tutam tutam kahırdır ömrümce hep biçtiğim
Bir yudum nûş değildir Câm- i leb,den içtiğim.....

Gönül közümde demler, çayına dem veririm.
Kirlettiğin bardağı, sanma yıkar silerim.
Tiksinmem inan bana,kırk gün ondan içerim.
Yeter ki sevgin dolsun, gönlümde ki bardağa...

İster deli boran ol,kır dallarımı salla.
İster bir şelale ol,bütün hücremde çağla.
İstersen sağanak ol,istersen damla damla.
Yeter ki can suyum ol, gönlümde ki çorağa...

Bahardan sonra gelir,kıraç bozkırlara yaz.
İster kırmızı olsun ,ister ise hep beyaz.
Dikenlerin batsa da, etmem ki hiç itiraz.
Yeter ki gülün ağsın,gönlümde ki çardağa...

Usanmaz gece gündüz,yollarına bakarım.
Hasret cana yetince ,bir sigara yakarım.
Yıldızlardan fal tutar,vuslata gün sayarım.
Yeter ki bir gün yolun,uğramasın firağa...

Sesizce virüs gibi ,zerk okmuşsun kanıma,
Adını umut koydum,can katarsın canıma.
İster senede bir gün gel,istersen kal yanımda,
Yeter ki vuslatımız,kalmasın son durağa...


Nûş,,Tatlı şerbet.
Câm- i leb,,Dudak kadehi.