Gönül Dükkanımı Kapattım/tasfiye Nedeniyle

Zorla olmuyor be gülüm !
Sevmek emek ister,
Sevilmek zaten güç
Zirvenin en tepesinden,
Uçarken bile boşluğa
Anlamsız halâ herşey.

Mecâlim yok,bi-tap düştüm,
En yokuşları aştım.
Bu yemeğin içine,her türlü
Baharattan kattım.
Pişmedi,olmadı,olmayacak,olmuyor
Ocağın altına bir kıvılcım yakan yok.

Pişmanlıksa çok düzde kaldı,
Rampaları çıkamaz artık.
Sevdalar toz pembeydi,biz:
Karalardan kattık,yama yaptık,
Halâ delik deşik,halâ yırtık pırtık,
Ayıbını kapatamayor,kapatmıyor.

Huzur bir valize tıkılmış,deşilmez,
En uzak diyârlar da şimdi.
Anlaşmanın çatısı yıkılmış,unutulmuş,
Hatırlanmaz,bu viranenin sahibi kimdi.
Kendine saygısı ölüm döşeğin de,
Bir yudum,son yudum,zemzem veren yok.

Gülen gözlerde ki inciler,mermerimsi taştan,
Ne ümidim kaldı,ne vaktim yaştan,
Ah! ne olur bir mucize olsun demiyorum,
Yeniden başlatmanın düğmesi yok,
Tasfiye dolayısıyla indirimde satışlar!
Mutluluk Beş para,Ümitler ise Üç kuruş,
Seç seç al,bir beden büyük bana,iki beden dar
Gönül dükkanımı kapattım,bu kapısına kilidimi son vuruş ...