Gönül Kamburu

Ay'ı çal geceden
Koy göğsünün üstüne


Dayanırsa dizlerin, taşı ömür boyu
İsterse gönlün, olurum kamburu

Dostum karanlıklar
Gecelerin kamburuyum ben

Aç miltanını bak koynuna
Sönmedikçe kandil
Ay'ın her halini bil


Şimdi koynunda geceleyen kandil
Parladıkça içinde felekler senin

Şimdi bir yıldızın odu
Güneşin eksenindesin

Gül gibi feleklerin narısın
Açarken içinde bahçeler
Bahçe kapısında buldum seni
Söndürmeye gücün yetmez

Taşımaya gücün yeterse eğer
Gönül kamburunum ben
Bu yük çok ağır
Çilelere dayanacak bir yürek ister