Gönül Kapisi

Kulaklarımda hapis,duyduğum son kelime.
Üstünden yıllar geçti ,ezgisi silinmiyor.
Ne şarkılar dinledim ,ben o sözün üstüne.
Hiçbiri onun gibi ,ruhumu katletmiyor.

Mahcup bir halin vardı ,yaklaşırken gizlice,
Her sözün muammaydı,her kelimen bilmece.
Elveda diyordun ya ,hani bana sessizce.
İşte o gün bir türlü,geçmişten silinmiyor.

Çoşkun bir nehirmişim,son sözünle duruldum.
Şimşek çaktı beynimde,can evimden vuruldum.
Kanım dondu damarda,sanki ben mefta oldum.
Yürekteydi cenaze,salâlar duyulmuyor.

Sıkıştıkca sıkıştı,nefes aldırmadı ser.
İndi gözlere perde,tükendi nazında fer.
Boncuk boncuk düşsede,anlımdan şakağa ter.
Sürgü gibi yatakta yatmakla ölünmüyor.

Kara kaplı deftere yazdım ihanetini.
Göz yaşımla ödedim,aşkın kefaretini.
Kaybetmedim hiç bir gün asla metanetimi.
Unutmak kolay degil,ha deyince olmuyor.

Senden sonra aşkları,dürdüm rafa kaldırdım.
Sol yanda ki uzvumu ,hekimlere aldırdım.
Kanayan bu yaramı ,şiirlere sardırdım.
Gizlidir yara izim ,bakmakla görünmüyor.

Yıllar sonra olsada, buldun demek izimi.
Şimdi diyorsun bana;hadi tut şu elimi.
İster cehennem olsun sen belirle yerimi.
Sen olmadan bu Dünya,bana bir tat vermiyor.

Demek burda tükendi iz sürdüğün uzun yol.
Benden uzakta yaşa,git Mısıra sultan ol.
Yıkıl şimdi karşımdan,çekil kapımdan defol.
Gönlün kapısıdır bu,zorlama açılmıyor