Gönül Tuvalim

Sen dertli gece
Sen gülen ay
Sen ateşte yanan güneş

Misalsiniz hepiniz bana eş
Gönlüme derdimi dost eyledim eyleyeli
Gülhatminde aşkı hatmedeli
Kül-e döndüyse rengim

Dertli geceleri yüreğime serdim
Gülenayla gönlüme girdin
Ateş olup içime işledin
Nakış nakış nardan potreler çizdin

Tuvalde her şey tastamam
Parçalar birleşmedikçe ayrılık olur yaman
Neyana baksam bir ressam
Bir tuval boyuyor durmadan

Manzara tamam da ay'ın ince hali nerede
Göremedim karanlık basmış bu resimde
Bilmem güneş ne vakit doğar gönlüme
Şimdi gecelere hapsettim ruhumu
Bir aydınlık beklemekte

Bilmem acıtan yanım bu kadar niye kanıyor
Gözlerimden vurup çıkıyor
Yüzümü gözyaşlarım yıkıyor
Bir türlü susmayan, bu gönül telidir