Görünmeyen

karanlığını kim örecek artık
artık kalmadı mı örülecek
büyük bir karanlık

ne anlamı var her yer aydınlıksa parmak ucu ışıklarının

yüzün bozkırları arsında derin sırlar
ağaç kolları sımsıkı
tabiat ketum
kısık çizgilerinde kopmayan fırtınalar

o yüzün üzerine ne denli yakışır
çavdar tarlası sarısı

sen beni düşünme
büyük anakaralar olup ne olacaksa
uçurumlarımı birleştirdiğinde

tadı yok uzun yol sabah trenlerinin
tadı tuzu yok güvercinlerin göğümüze
kol kanat germelerinin

bedenin boyunca gezinir ateş böcekleri
içinde akar ruhların gezindiği nehirlerin
tüm bu ellerinden geçen denizlerin

su ateşe yenilir mi

benden geç sen
korkularımı çoktan astım kollarına
korkulukların

göğsüme çiz dik açılarla tüm yaşam haritanı
kimse göremiyor ya
dünyanın nihayetini getirecek o çatı katı
o fizikötesi bakışların

senin Anadolu'nda yeşermek ölmemektir işte