Götür Selamım Yare,kanatlanıp Uç Rüzgar.

Neden çarparsın böyle,kendini sen camlara.
Yoksa sevdiğimden bir,haber mi var ey rüzgar?
Çok gaddar davranmışsın,bahçemde ki çamlara.
Estirdiğin şiddetin,söylesene kaç rüzgar?

Sana engel degil ki,penceremde duran tül.
Yıkıp geçme her yeri,haydi artık biraz gül.
Kaldırdım bak perdeyi,gel,gir odama süzül.
Elçiye zeval olmaz,buyur şöyle geç ruzgar...

Sen münasip bir yer bul,ben de lamba yakayım.
Eğer vaktin var ise,sana bir çay yapayım
Sus kanuşma ne olur,biraz toparlanayım.
Söyleyecegin sözlere,dayanması güç rüzgar...

Kokusu sinmiş sanki ,o nazlı yarin sana.
Dur içime çekeyim ,azıcık kana kana.
İliklerim titrerse,aldırma boş ver bana.
Çektiklerim yanında ,gördüklerin hiç rüzgar...

Atlama bir cümleyi,hepsini tek tek anlat.
Üzülmem ben ,söz verdim,inan içim çok rahat.
İster saçım da dolaş, ister ruhumu kanat.
Doldur gümüş kadehe,gıdım gıdım iç rüzgar...

Nazlı yar sitem etmiş ,bilki o da haklıdır.
Yardan gelen sitemler,anzerlerden tatlıdır.
Verdiği emaneti ,ak koynum da saklıdır.
Yoksa dayanılır mı ?bu hasrete hiç rüzgar...

Söyle nazlı yarime,bana sitem etmesin.
Çıkıp gelmiyom diye,cana sakın küsmesin.
Anlat ona ahvalim,beni zalim bilmesin.
Götür selamım yare,kanatlanıp uç rüzgar.