Gözbebeklerindeki Ben Miydim?

"kirli bir aralık ayının,
kaldırımlarını dolaşırken,
yükü demirden ağır,
sancılı acılarımı sırtlayarak,
kendini bilmez aşkımı da
alarak yanıma,
......yola çıktım..."





/bedeller ödemekten korkmanın değil,
bedelini ödediklerimin daha ağır bastığını,
yürürken farkettim.../





başımı gökyüzüne kaldırdım!
mavisi yoktu göklerin...
ne garip hiç tanımasam da seni,
yolladığın rüzgarlarla üşüyebilirdim...
neden?
ellerim gri paltomun cebinde,
tarçın kokulu düşlerimle ilerledim.....






vitrin camlarındaki buğu,
mecali kalmamış gözlerimde ki ,
buğu ile aynı olmasa da,
her cama parmak uçlarımla,
adını mühürledim......






dalgın efkarım,
üşüten ezan sesleriyle bölündü....
allaha bir kez daha dua ettim....
sesini duymak istedim...
neden?
şu bayram günü,
bir köşebaşında,
çıkıversen karşıma,
vız gelecekti aslında,
bütün kederlerim......






kıstırılmış bir öğlen vakti,
yürürken İstanbul sokaklarında
birden aklıma geldi ela gözlerin....
kısık,
puslu,
düşünceli.......
neden?
sonra içerledim......
gözbebeklerini hiç görmemiştim.....
gözbebeklerinde ki ben miydim?
...ben miydim?