Gözleri Hüzünlü Bir Ela

Ne zaman bu eve gelsem,
Geçmişimin o büyülü evine,
Yüzüm gözüm anı kokar.
Çocukluğum,
saklanır kırık bir sehpanın arkasına
Kurgusuz hayaller kurar.
Gözleri tavana asılı bir salıncak
Sallanır bakışlarında uykular.
İçinde candan bir adam
Elleriyle babasının resmini okşar.

Dışarıda bir şimşek çakar
Ben anneme kaçarım
Annem bana kaçar.
Anlattığı masallar
Kapı deliğinden tüm odalara sızar.

Annem
Gözleri hüzünlü bir ela
Saçları sarı bir sonbahar
Olmayacak bir duanın peşinde
Islak yüzünde amin çiçekleri açar.
Yüreğinde hep suskun bir sabır ağlar.

Evde bir anason kokusu
Rakı bardağında yüzer sarhoş makamlar...
Gece,
Minik ellerimde usulca sızar.

Saçlarımın lülelerinde
Yaylanır begonyalar
Ayakkabılarım kırmızı,
Eteğim fırfırlı bir ilkbahar.
Annemin nefesi
Tenimde ılık bir rüzgar.
Babamın koruyucu kanatlarında
Dev bir huzur ruhumu sarar.

Her odada kilitlenmiş bir hatıra
Sesler kulaklarımda,duvarları aşar
Her eşikte boylu boyunca serilmiş ,kapıları gizlice dinler
Çırılçıplak yalnızlıklar.

Sonra yavaş yavaş,
Küçük topuklarım yılları adımlar.

Ninniler beni uyutur
Ben hayatı büyütürüm.
annem dizlerimde
gözleri gözlerimdeki çocukluğuna dalar...