Gözleri Şiir Tüten Çiçek Çocukları - 4

----
Onların elleri şiirdi
Mısra mısra başkaldırı yazarlardı..

Yeryüzünün gözleri ırmaktı gözelerden ağlaklar boşalırdı
Ensesi yerin en kara yerinde olanlar vardı
Çehresi yitikti bütün resim çekilenlerin
Mermer göğüslerinde damar damar irin boşaltısı
Sessizlik çökerdi toprak yığınına

Onların elleri şiirdi
Her terennümde özgürlük yazarlardı

Bir derin kumul çizeği
Süzerdi yüreklerdeki kir izlerini
Mavi gök uğramazdı kirpiklerine

Onlar,

Öz çocuğuydu asuman ananın
Bulutları emerlerdi
O yüzden hep özgürce ağlarlardı
Parmaklarını güneşte unutmuşlardı
Dünü saksılarda çürütmek
Ve bu günü doyumsuz ömrüne resmetmek
Yarına arşın arşın koşabilmek uhdesi

Karanlığı deşifre etme sanatıydı özgürce yazım
Hazin öyküler üzerine kahkaha tufanı
Süreci belirtilmeyen heyula ömür dürtüsü
Sağanak sağanak barikatlara yağan esaret tükentisi

Ellerini ayaza germe vaktidir
Bahara koşulan yılkı düşü
Kaç defa dinletisiydi deden kalma masallar
Ve masada çekilen kılıç
Kayışa sürülen ustura
Bileye verilen bıçak gibi söylem..

Şimdi,

Olanaksız duvarları yıkma vaktidir

Şimdi,

Dudakların arasından dökülen şarapnelleri umutsuzluklarda patlatma anıdır

Şimdi,

Yangın zulasında öksüz
Ateş zulasında odu ödül sayman anıdır