Gözlerim İstanbul

Hüznüm kırmızıya gömülü
Sevdam idam sehpasında ip
Şafak söküyor

Ellerim kurumuş dal
Ellerim birazdan kendini yakacak
Aşk kendi bileklerini kesti az önce
Rüzgar esmiyor

Uçurumun dibinde bir ceset
Denizkızının gözleri yaşlı
Kayalıkların sessiz sürgünü deniz
Son yıldız da sönüyor

Umut bir martının kanadında
Gözlerim İstanbul
Boğazdan bir gemi geçiyor
Sen uyanıyorsun
Yağmur yağmıyor