Gözlerimi Açtım Sensizliğe

Bir rüya gördüm bugün,
Karanlık sokaklarda adım sesleri,
Ellerim ceplerimde yürüyorum,
Parmak uçlarıma değiyor bir şiir,
Kendimi almışım karşıma,
Hesaplaşıyorum kaderimle bir,
Nereye gittiğimi bilmiyorum,
İki genç adamın gölgesi,
Beliriyor kimsesiz sokaklarda,
Ay ardından vururken şavkıyla,
Sürüklüyorlar beni,
Biri bir yanımda adı hüzün,
Diğerinin soğuk elleri,
Adı olsa gerek ölüm,
Yok, hayır, böyle ölmemeli,

Karanlıklarda rüzgar uğulduyor,
Ağaçlar sanki önümde eğiliyor,
Bir kadın beliriyor köşe başında,
Saçları kızıl, ellerinde kına,
Şuursuzca bana gülümsüyor,
Beni sonsuzluğa uğurlarcasına,
Ve önümde koskocaman bir kuyu,
Ne başı belli ne sonu,
Sensizlik adını veriyorum ona,
İtiyorlar beni sensizliğin içine,
Direniyorum tüm gücümle,
Düşmemek için yokluğuna,
Çaresiz kalıyorum birden,
Yokluğunla cezalandırmışsın,
Meğer sonumu sen yazıp,
Bu kuyuyu ellerinle kazmışsın,
Kim diyorum ölmemi isteyen kim?
Haykırırken düşüyor yaşlarım,
Kalem kıran senmişsin.

Düşüyorum düşlerimden,
Düşlediğim düşüncelerimden,
Ne yaptım ben seni sevmekten başka,
Yokluğunu hak edecek ne yaptım sevgili,
Yusuf gibi attın beni kuyuya,
Bağlayıp ellerimi, kapatıp ağzımı,
Karalar içinde hapsettin zamana,
Seni seviyorum dememden mi sıkıldın.
Aşkım setler mi ördü önüne,
Gitmelerin vardı da kal demem mi?
Seni üzdü böylesine,
Söyler misin bana,
Ne yaptım ben sevgili sana,
Ölmeleri yakıştırdın ruhuma,
Sonra haykırdım yine,
Karanlık kuyuların dibinden,
Ellerimi çözdüm,
Özgür bıraktım dudaklarımı,
Duymak istemesen bile,
Beni attığın yokluğunun,
Sensizlikle cezalandırdığın ruhumla,
İşte haykırıyorum.
Yankılanan sesleri duy işte,
Seni seviyorum.

Uyandım.
Gözlerimi açtım sensizliğe...