Gözlerimi Bağlasana Uçurtmanın Kuyruğuna

Hey çocuk duy sesimi!

Gözlerimi bağlasana, uçurtmanın kuyruğuna
Dönmez ki dilim, hem unuttum
Adımı, adresimi hiç sorma

Sahi;
O saçlarındaki bahar mı?
Ayıplama imreniyorsam
Bir zamanlar benim ellerim de iğde kokardı

Yorgunum!

Dört bir yanım kan,irin
Ondan şekilsiz çizgileri derin çehremin

Korkma!

Yaralarım eskiden vardı
Zamanın sığlığında hâlâ inzivada bir yanım
Diğer yanım, bulutlara dokunmayı düşlemekten hiç usanmadı

Dur çocuk dur!

Beni de götür düşlediğin o bakir diyarlara
Yüreğimi siyahtan çıkarıp geldim
Bir şarkı da benim için mırıldanırsın umuduyla

Şaşırma!

Dudaklarımın ezeli kuraklığına inat
Yağmura hazırlanıyor gökyüzü
Belki bu defa yıkılacak o kahpe hat

Yadırgama ben alışığım çocuk!

Çift su verilmiş, o melun hüznün çeliğine alnımda
Kınındayken de kesemez hale gelecektir eminim
Yeter ki, uçurtmanın kuyruğuna beni de bağla

Üşendim!

Sayamadım kaç asırdır dikenliymiş tellerim
Güllere uzanamamışlığım ondan
Dedim ya;
Bir şarkı da benim için söylersin diye geldim

Mecalsizim!

Sahi o saçlarındaki bahar mı senin?
Bir an olsun yüreğimden tut
Zira kırıkları en uzak faylardan derin

Yabancı değiliz kaçma dur!

Kekik kokulu kuzey rüzgârları tutuyorken avuçlarında sen
Adı bilinmedik iklimlerde geziyordum,
Sessiz bakışlarımı en uzak yıldıza özlemle asıyordum ben

Susma!

Hasretim uzun zamandır sesine
Tek nefeslik olsa bile dene
Dokunsam anlayacağım ulaşılmaz değilsin
Yalvarırım çocuk konuş benimle!.

İstanbul...