Gözlerin

"Şirler pence-i kahrımda olurken lerzan, beni bir gözleri ahuya zebun etti felek"

Yavuz Sultan Selim



kendisi yar olmaz gece gündüz yalvartır
derdi kasveti yaar eder gözlerin
geçti dağlar gibi yollarımı bağlatır
şu koca dünyayı daar eder gözlerin


ne söyler ne anlatır bilemiyorum
ümitsiz sevdayı mı mırıldanır gözlerin
istesem de hayalimden silemiyorum
üzen ağlatan kahreden gözlerin


bakma bana öyle bir daha sakın
ayrılık ırak değil sevginden de yakın
var git kendin gibi güzellere bakın
çirkinliğimi yüzüme vurur gözlerin


bilirim büyük hayal sana kavuşmak
öyle zor ki selamsız geçip savuşmak
mahşere mi kaldı seninle bulışmak
vuslat gününü bekletiyor gözlerin


kışı boranı yoktur hep baharı andırır
gerçekleri göstermez bin yalanla kandırır
bülbülün maşuğu gülüde kıskandırır
rengini yaprağından almışda gözlerin


durma çek git bu yerden görmesin gözlerim
hakaret et hor bak sevmesin yüreğim
bir canım kaldı onu da mı vereyim
zaten her bakışda bin can alır gözlerin


gözlerin gözlerin ah o gözlerin
ızdırabın yakıcı bir başkadır hazların
dermanım yok tutmaz oldu dizlerim
beni bana geri versin gözlerin