Gözlerindir Varoluşumun Gerçeği

" Zehr-i Aşk Akıyor Gözlerinden!"

Gece,
zifiri karanlıklara vuruyordu gözlerini...
ve ruhum canlanıyordu kıyılarında,
coşuyordu okyanuslar...
kasıklarıma kadar vuruyordu sancısı,
gözlerinin...
ki gözlerin, değil miydi,
gecelere güneş olan..

aşık martılar kadar uçarı,
yalnız bir kumru kadar ölüydüm,
yokluğunda..
ki yokluğun, nemini siliyordu gözlerimin,
yüreğime süzülüyordu zehr-i aşk..

sabahlara kadar sevişiyordum hasretinle,
ki hasretin, gecenin en kahır kokan akrebinde,
çılgın bir sevi şiiri kadar alçak,
aksi bir yelkovan kadar ısıtıyordu ruhumu,
ki ruhum, sana koşuyordu her an..
ne bir ölüydü sensiz,
ne de sessiz bir nefes..
ve ruhuma doluyordu zehr-i aşk..

yüreğimde yıkıntılar dolaşıyordu,
hoyrat ve korkak kimi zaman,
sancısı sarıyordu bedenimin tüm kıvrımlarını,
ruhundan sızarken zehr-i aşk..

olanca hızıyla kaçıyordu seviler,
ki o sevilerdi, kumrulara eş, martılara çığlık...
ve hoyrat bir gülümseyiş kadar sıcaktın sen,
ve ortalık yangın yeri,
ruhunda zehr-i aşkı içerken..