Gözlerine Düşen Bensizlikte

Sana boncuktan kuşlar yapamadım,
Yokluğunun hapsindeyken,
Beyaz güvercinler yolladım.
Bir de sevdamı fısıldadım içimden,
Sana getirirler haberimi bir gün,
Dermansız kanat çırpışlarında,
Sevdalar gizlenir.
Beni anlatırlar sana,
Belki bir şiir dile gelir,
Ruhumu bulursun mısralarda,

Unutmaktan bahsetme ne olur,
Her nefesimde seninleyken,
Nasıl unutabilirim seni?
Unutulmakla vurulmuşken
Seni aradığım her bakış,
Varlığını hatırlatırken,
Anlamsız bu sevdadan kaçış,
Unutmak yakışmaz bana bir tanem,
Sen var git, unutmalara alış.

Düşmekse asıl olan,
Düşlerimin derin yarlarından,
Sebepsiz bir tutunuştur hayalin,
Belki bir bahanedir bilinmez,
Kurtuluşum olan gözlerin,
Ne zaman düştüm?
Tozpembe düşlerinden,
Ne zaman sildin yüreğinde?
Bir dağ kadar yalnızım şimdi,
Gözlerinde gizlenen bensizlikte,

Elimde kalem yine can çekişiyor,
Duygular öyle yarım ki,
Ne seni tam anlatıyor,
Şehvetin üşüyen kelimeleri,
Ne bedeninde taşıyabiliyor,
Beyaz sayfaların siyah esareti,
Ne desek boş, ne söylesek yalan,
Gözünü kör etmiş sevgili,
Yarım yamalak aşklardan kalan,
Ucube yaşamların rengi,
Ben düşmüşüm, hem de çoktan,
Alıp kara düşleri,
Yanıma alıp yol almışım,
Süzülmüşüm bir yaşla,
Yanaklarını ıslatmışım, akmışım.
Sen şehveti hapsederken dudaklarına,
Ben seni yaşamışım.
Sokakların kuytu köşelerinde,
Cılız ışıklı odaların,
Sarı ışıklı hüznünde,
Bir dağ kadar yalnızım şimdi,
Gözlerine düşen bensizlikte,