Gözyaşı Aralığı

Dudağımda
s/aklı kalmış bir ezgiydi sana olan özlemim
eskimeyen
tarihi geçmeyen duygular yüklüydü bavulumda
rıhtımların
karaya vuran öfkesini sevdim hep
ya da
hükümsüzdü yalnızlığım kuru bir yaprak misali dalında...

Ayaklanması olurdu da bir şehrin
ben yine seni düşlerdim
peşindeydim düşlerimin tüm titrekliğimle
bütün cümlelerim üşürdü yokluğunda
adına 'aşk' dedikçe herkes
aşka 'sen' derdim ben hep
kaç mevsim değişti de yüreğimde
yinede iklimin değişmedi gözlerimin çukurunda...

Oysa ıssız bir orman yalnızlığıydı
gözlerimde ertelediğim bütün vedalar
yokluğunun en zor yanı
satır aralarına hüzünler gizlenmesiydi sayfalarda
yıldızları sönerken gecemdeki matemin
anladım ki, gidene 'kal' diyememekmiş kaybetmek
her nefesimde içimin yangınını soluyorum
çığlık çığlığayım her bir gözyaşı aralığında...