Gücüm Yetmiyor

Bir sefer düşüre bilsem seni gözlerimden
Yüreğimdeki karanlık köşe herzaman dop dolu
Boğazımı düğümleyen bu soluk hep daralıyor
Bir hançerki acısı sol yanımı yok edesim geliyor




Kabuslarda yaşanıyor saniyeler her an sensiz
Tırnaklarım göz damarlarımı içten içten parçalıyor
Dudaklarımda bir uyuşma sıktığım dişlerim kanıyor
Gecelerim çöl gördüğüm bir serap ki içesim geliyor





Çok tuzaklar geçiyorum ateşten yalın ayak yürüyorum
Sevginle aramda beş yüz yıl kokunu hala çekiyorum
Gelmiş geçmiş her canlıya sen diye bakıyorum
Bakıyorumda şu gözlerimi dağlayasım geliyor




Dört ayaklı bir masa örtü aynı tencerede aynı
Karşımda bir sandalye ve pembe bir pamuk hırka
Çatalın tabağın kaşığın eksik olmuyor soframda
Bakıyorum sen yoksun oradan kalkasım geliyor




Üç oda bir salondu gönül bahçemizdeki diyar
Bütün ışıklar yanık ruhum hep seni bekliyor YAR
Gezdim dolandım senden sonra diyar diyar
Sen olmadan inan gidesim gelmiyor





Açtım bir yol daha sana yüreğimi anlarsan
Neşede neymiş hüzünden başka ne var
Şair neden böyle neden sıkıntın dar
İnanın anlatmaya gücüm yetmiyor





Habib Göktuna