GüL Kokan Epope Yazısı

Hikayenin Gelişimindeki İlk Söz:


Gece benden armağan olsun sana,
Ege sokaklarından soğuk yakamozluğa...



Yazdıkça siliyorum.
Yalnızım Ege sularında,
Yazılı dönemin ütopyasıyım.
İki sevgilinin Adriya kayağı,
Serbestliği ilk deneme mevsimi,
aLp'Lerden aşağısı Adriya sefası.



Ben aşkı yalan bildim.
Sevgiyi, sonsuz epope.
Karanlık sessiz dostum!
Aydınlığın adı, Gül Kokulu Bahçe.
Aşkta kafiyeyi bilmem.
Sevgide de; ihaneti dinlemem.



Zirveme...(aLp'Lere)
Karlar üstüne!
Bir bahçe yaptım.(Gül Bahçesi)
Ortasına...
İkimizin Epope'sini yazdım.
Senin kokunu ilk kez tattı toprak.
Kâğıt yetmedi, silgim tükendi.



Sonunda evimdeyim...
Uzun zaman oldu gelmeyeli.
Girdiğim odanın şöminesini yaktım.
Yan oda kapısı birden açıldı.
aLp'Lerin buz eden soğuğu,
Şömine ateşini içine hapsetti.



Görüyorsun ya sevgilim!!!
Adriya'nın çatısı ( aLp'Ler)
Kırmızı ? Beyaz çığlık
Belki ikimizin kanı.
Belki de İsmi Çiçeğin Rengi.
Karla bütünleşmiş kırmızı...



Hikayenin Son Sözü:



Eg(E)pope!!!
Mevsimi belli olan aLp'Lerin
Yeni adayı Aşk-ı Epope...
Yıllar yağan yağmura esaret.
Zaman saçlarımızda beyazımsı.
Mezarımız zirvemde yanyana.
?'Gül Kokulu Epope Yazısı'' nın ortası...