Gülüstanı Yitirdim

Umutla çıktım yola bir abdal derviş oldum
Aşkın bâkiresiydim daha açmadan soldum.
Geçmesini bilseydin mutluluğa tek yoldum
Tende seni ararken gülistanı yitirdim.

Düşüyordum sînene o hüzün yaprağından
Serptin yâr üzerime sen ölü toprağından
Seni aşkla tanırken vuruldum odağımdan
Bataklıkta gül iken gülistanı yitirdim.

Gidişinle birlikte kuşandım karaları
Sabır ile kuruttum açtığın yaraları
Senden önce var mıydım unuttum oraları?
Kurak çölde gezerken gülistanı yitirdim.

Dertli olan kalbimi tam ortadan bölmüşşün
Benden uzak diyarda ağlamışsın, gülmüşsün
Neye yarar ki artık benim için ölmüşsün
Ben bülbülü dalında gülüstanı yitirdim...