Gün Batımı Kızıllığı..!!!

// Beli kırık cümlelerin tek harfi alçıdayken,
Aşk cümleleri kuramam sana...//




Yaşamın ellerinde oyuncak olmuş bir gün batımı kızıllığı
Sana olan yanmışlığımın tek soluklu hali
İşvesinde demlenen bir ay ışığı sarhoşluğu
Sabahında sönük ezberlerin külleriyle savrulduğu
Alnının çatına dayayınca yalnızlığı hayat
Nefes alamaz yürek gözlerde iki damla yaş...




Ezan sesleri yükselirken düşer dilimden dualar
Seherlerden çalıntı bir rüzgâra emanet ederim yüreğimi
Ne kaldıysa sabaha demlenmeyi bekleyen
Ellerimle yeşertirim yetimliğimi bahar olacak yarınlara
Birde durmadan sendelerim yönümü bulamadan
Aşk yokuşunda tükenmek bilmeden...




Yazar ellerim yaşanan sureti bozuk yalnızlığı
Her parçasında ahlar düşse de dilimden
Yarına sızacak bir yağmur kadar bereketlidir gözyaşlarım
Tomurcuğu açmış gözlerimde
Sulanmayı bekleyen masum bir çiçekten ibaret yaşam
Hasret yanmışlılığa dair en huysuz kavram...




Dinmek bilmedi gittin gideli yağmurlar
Ellerimde ateş böcekleri söndü
Yollarında kalan bir umut tarlası
Kıyılarında yosun tutmuş yalnızlığım
Kafamı kaldırsam hasret
Baksam ateş
Kalmasam okkalı bir serzeniş dilimde...




Sureti kabahatsiz aynada bakışların
Yarım yamalak kalmış tümcelerin yitikliği kol gezer holünde acıların
Bir bir toplarım senden kalan ne varsa
Salarım bir tutam maviye
Şimdi aç avuçlarını düşecek sevdam ellerine...