Gün Dönümü

Sarı güller açarken

Bu son şiirdir

gece karası giymiş hüzünlü kadın

Anne bahçesinden

döküldün bir öğle vakti

Aşkın Elif haline

Kör eden mevsimler boyu

Saçındaki kırıkları düşündüm

Acıtan can kırıklarını

Hangi gümüş tarağın hain dişi

Selam vermiş

Denize bakan gözlerine

Alaz alaz düşüncem

Rengin güz yankısı

Yol boyu uçuyorum

Kanatlarımda

Mutsuz imler

Yol inceden es veriyor

Üzünç notlarına ekleniyor yenisi

Yitiyor ellerim

Biliyorum kuş bakışı ölümleri

Dokunsam yıkılıyor Fildişi kaleler

Körfez'den bir şair gelmiş dediler

Toplaştı miladi takvime ilişen şehirler

Bohçamda

Az biraz bulut var

Yarım kalmış şişede az da şarap

Gözlerimden düşüyor

Efkarım

Boğuluyorum kentin en ücra kıyılarında

Ve sana düşüyor satırın en acıtan yeri

Sayamadım çocuk oyunlarımı

Yenik ve yitik

Ebeleniyor bezirganbaşı ahlarım

Gözlerimden can düşüyor

Sek içiyorum bugün de sigarayı

Gece düşleri olmayan yağmuru hiç sevmedim

Hep sevdim geceye çentik atan çiy tanesini

Su değmiş notları seviyorum

Aşk mı

Deniz mi

Ya da

Her imlada ıslak bir Cross sükuneti mi

İçimin en yalın duvarlarında

Çengel bulmaca aymazlığı

Sahi

Bir kan grubu neydi

Sıfır'dan

A'ya gider miydi bu yol

O Gül kokulu anne bahçesine

Bana bir aşk bırak

Sesin ısıtsın bu yorgun kalbimi

Grev grev

Ayak izlerimle

Öldüreyim bu ritimsiz özlemleri