Gün Güne Naz Eyler

Gecenin rengi yüz
Çizgiler destesi hüzne gark
Firaktın bölerken uykuları
Sil baştan emanetimdi oysa rüzgâra yüzümden okunan hüzün...




İki yürek arası yokluklarından geçtim zamanın
Mubah söylemlerin hezeyan baharında ağlamaklı olsa da gün
Sınırları boy boy çeviren dikenli tele inat
Gökyüzüne güvercin söylemler salındırdık
Duman duman kül olmadan yakılmadan hasretlik.





Biz yüreği hızmalı türkülerde dağladık...





Bahar gibi gülüşleri yasemenleri kıskandıran ışıltıları
Papatyaları taç düşlere zorlayan anıları
Çırılçıplak bir ayinle düş'ün maviliğine astık..
Her vuslat kangren hörgüçler yüreğe
Baki endişe arşınlar kadim yalnızlıkları da
Tezadı zehrin bulan neş eyler iğreti yalanları




Yasemenler kıvrılmış otağına yokluğun
İki damla gözyaşı medeti teskin eyler...




Gün güne naz eyler /dünsüz/ gülücüğü
Çiçekler üşüdükçe...





Gecenin saçlarına tutkun emellerin
Güneşin pırıl pırıl doğduğu sabahadır garezi..
Dudağından sarktıkça isyan karası nida
Bir avuç hayal gömdük karanlık duvarına...




Kör bir serçe gibi sevinçlerimize ağladık
Güldük en onulmaz yaslara...




Hülyalar demirledik yaşam sularına
Bir gün dedik
Bir gün lügatimizde var olan boğulursa ya
Geçmişi vuramadan prangaya
Ve selam durmadan ay ışığına
Eski umutlardır taşıdığımız
Kırmızı papuçlara dem vursak ta
Biz hala güneşi yudumlayamadık
Beyhude hüznü aynadan koparamadık...