Gün S/ürüyor Geceler

Sek sek oynuyor ömür
Çizik taşların gönlü incin sokaklarında...



Artık açmıyor kapıları Bezirgânbaşı
Ve elim sende kalmıyor kıble esintilerinde

Köşe başında emme basma tulumba
Nedense küs dolaylarından çekiyor zılgıtı
Avurtlarımda viran bir mahpuslukken hayat
Gün s/ürüyor gecelerim kibirsiz...

Sevda belki de yalnızlar oratoryosu
Ve sanki ten ulantılarında tükeniyor harfler
Geride keman göz ediyor piyanoya
Dağılıyor si'ler kara tuşların şımarıklığında

Maestro diye sesleniyor spiker
Bugün ne kadar da es veriyorsunuz
Duruyor sahne utanıyor frak
Allegro bir yapıt canhıraş düşüyor sahneye

Önce birinci keman vuruluyor
Ardından yıkılıyor Obua ay ışığı sonatının üstüne
Birbiri ardına patlıyor davullar


Hayat iniyor ...




'mutluluk hapıma...'