Günah Yokuşu...

Masum kırılgan aynadaki yüzün
Ellerimi uzatsam bir ay düşecek avuçlarıma...
Güneşten sıcak sözlerin hüküm sürer bedenimde
Her damlada gözlerimin feri asılı kalır masumluğunda...
Ne yapacağımı bilemem sana yazmaktan başka...
Kalemim yoksul kalır yokluğunda...
Yok, olur dizeler adını yazmaya başladığımda...




Bir senfoni var odamdaki yalnızlıkla dans eden
Hüzünden dem vuran duvarlarıma
Penceremin buğusuna ismini yazan...
Lamdaki alevin rengi soluk
Odam isyana boyandı yokluğuna alışmaya başlayalı
Daha bir siyah şimdi gece
Yıldızlar parlamıyor sanki ruhumda...
Ay bile göz kırpmıyor umutlarıma
Şaka gibi her şey usumda...




Sonbahar yaprakları sarmış çevremi
Kuru dalların arasında hüzzam şarkılar
Her yaprak bir yanılgı şimdi hayatımda
Toplasam ne çıkar onlarda sararmış günah yokuşunda...
Yürüdüğüm yollar anlamsız
Kaldırımları boş kentimin...
Yokuşları acı veriyor sol yanıma
Her cadde de yalnızlık at koşturuyor
Evler pusu kurmuş yollarımı çıkmaza sürüklüyor...
Kahpe bir kurşun şimdi sokak lambaları
Yollarıma pusular kuruyor...




Yılların yorgunluğu demini aldı gönlümde
Şarkılar anlamsız...
Ne çayın tadı var senden uzakta
Ne de içtiğim su o kadar berrak...
Ne sigaramda dumansın halka halka
Ne de kadehimde şarap bitmek bilmeyen...
Zulamda iki damla yaş
Ve kirpiğimde asılı hasretsin...





// Geç kaldığım yarım bir ezgisin dudağımda...//