Gündüzler Çuvala Girmiş

Paslanmış yalnızlığımı öldürüp geldim dudaklarına
Ve uçurdum kalbimi
Sana göçen kuşların kanadında

Gölgeler cismini aşardı o vakitler
O vakit ıslanmazdı ikindi
Buz tutmazdı sabahlar
Çok sevdiğim maviler
Telli duvaklı şiirler böyle harap olmazdı

O vakit kalbim bana sığmazdı

Şimdi bir yanı eksik kalışımın
Kora çalan buzul yalnızlığımın
O sevgili hasretimin rengini çiziyorum takvimlerime
Odalarımda ışığı sönmüş bekleyişlerim
Masamda ardı arkası gelmeyen iç çekişlerimle
Sana küsüyorum işte kendimce

Mah/şer diyorum
Bunca tezadın adına
Bir yanın üryan bir masumiyet
Bir yanın saklı cinnet
Bunca zamana rağmen
Ben yine de seni hiç bilmiyorum

Sen misin diyorum
Gecenin bir yarısı
Asılıp kirpiğimden canımı acıtan
Sen misin
Vakitlerin çarmıhına yüzümü düşüren

(her gece)