Güneş Açar Yağmura İnat

//Ayak izlerin dolaşırken gönlümün hovardalığında/salıncağında
Bilemezsin; ben yok olurum edasız ve apansız, gölgendeki şehrinden//

I

Duydum ki!
Hazanın kırık dökük anıları düşmüş gözlerine
Ellerine sinmiş küstüm çiçeğinin kokusu

Teninde baharın sızısı
Tadını hiç bilmediğin
Hafif bir ürperti

II

Artık hiç ağustos böceği ötüşü duymuyormuşsun!
Şehrine geliş gidişlerimden haberin olmuyormuş!

İçinde ne kalmışsa bize dair /sıkışmış satır aralarına/
Gidişimin ardından birkaç damla gözyaşıymış miras

Sevda artığı varmış ellerinde benden kalan
Salıverdiğin güz kuşuymuşum doğru mu?

Farkındaydım aslında
Sevildiğin zaman canın yanardı senin
Sevdiğin zaman kızıla boyanırdı gözlerin
Ağır yara alırdı bağrı yanık gecelerin

Bilemezdin hiç buğday sarısı özlemleri(mi)
Düşlerini avucunda bile tutamazdın sen
Sesine kar yağardı üşürdü ellerin
Gel-git sevdaların hercaisiydin

Sevmeyi unutmuşluğunu da bilirdim
İyi bilirdim; dinlediğin tüm şarkılardan...

III

Artık eminim
Söyleyemediklerimden korktun en çok!
Neler için sustuğumu bilemedin hiç
Anlattıklarım neler söylüyor anlamadın

Gittiğimde ne bir iz kalacak ne bir isim
Bilirdin; korkardın ve yine adın gibi sunaktın
En fazla yağmur yağdığında ağlardım
Ve yine güneşin olmadığı bir günde ağladım


Sevgili Oktay Şafak incecik bir dokunuverdi şiirime izi var görüyor musunuz:)

Sadece girişe dokundu,şiirin tamamı benim yanlış anlaşılma olmasın..