Güneşe Mezarımı Kazıyorum-2

/diclenin uğultusuyla giriyorum insanlığın öldürüldüğü mahallelere
gecenin siyahına bürünen utangaç boyunlar
çatlatıyordu taşları sabırlarıyla/
delik deşik evlerin saçaklarında inliyordu hala çığlıklar
hala ölüm zılgıtları çalınıyordu çifte tabutların ardında
farklı amaçlar için can veren iki evladına ağlıyordu analar
önlenemez sömürgelerin gölgesinde kalmıştı ağıtlar..

lastik ayaykkabılarıyla açlığa meydan okuyan ilk okul çocukları
kurt kapanlarından sekerek aşıyordu tepeleri tırnaklarıyla...
namlu tedirginliğinde bir parça umut besliyordu koynunda memetler
mavi bir dünyanın hayali süsülüyordu rüyalarında masum bedenler
damlarında yoksulluk akan rutubetli duvarın güvercinleri uçuyordu!
uçuyordu!! karanlık tünellerden,yoksunluklardan gökyüzüne
bulut özlemi suskularını hırsla asıyorlardı yağmur tanelerine...

nemrut'un başına atıyordu yetim şafak usulca
kudüste yıkılamayan cami'de yapılan dualara karışıyordu dualar
ibrahimin kemikleri sızlıyordu balıklı gölün sularında
ölüm fışkırıyordu,peygamberlerin ilim ektiği bu topraklarda
cehalet biçiliyordu...
iblisin oyunlarına basiretsizce nakışlı kılıf dikiliyordu..

ve ben uykusuz gözlerimi beyaza dikiyorum ötelerden
gaddarların ırgatlığını yapan aciz hikayeler dinliyorum sabırla
merhem arıyorum tuz basılan yaralara...
satır başı aşklar tazelenirken saray yosması ukala hayatlarda
ben hala diyarbakır surlarına
............aydınlık şiirler yazıp
......güneşe mezarımı kazıyorum......