Güneşin Değerdi Gözlerime

''Aslım,
bizim bildiğimiz buz dağının tepesi derinlerde
ne var bilmiyoruz asıl bu beni endişelendiriyor '' Hatice Kürklü





seni okuyorum
hani fotoğraflandırdığımız karelerimiz vardı
hani hayatımıza anlam katan hikayeler
her hikayede keskin ayrılıkları bilirdi yaşımız
işte bu yüzden yaşanır kılıyorduk her bir şiiri
ah ah Haticem
mutluluk için hızımızı kesmeyen çocuk meselesi
ha işte burada akan sular dururdu değil mi?
işte en çok bu yüzünü öpüyordum düşlerinin
mutluluk büyüsünü bir satıra öyle naif işlemiştin
ki orada canımı bıraktım be kadın!
buhar oldu derinime çektiğim tütünüm
bütün çocukları okuyordum gizemdi özeti
masaldan mı ibaretti?
soramadım
gittin...





ah be!
dost ses bir şiir bir şiir daha derken
nem kapıyordu çağlayan yüreğim
uykusuz geçen gecelerde moralim düzelirdi
bir resme bakar gibi bakıyordum şiirlerine
hani bu mutluluk okulumuzda
koşulsuz şiiri seviyordum nakış nakış ellerinden.
belki kısır döngünün şifresini kırıyorduk şiirlerle
maksat okurken birbirimizi vakit nakit olurdu
mutluluk dökülüyordu ceplerimizden
belkide bizi ters düz eden hayattan
yaşamın kalitesini çalıyorduk
tarih olurdu kronik mutsuzluk
evet mutluluk öğretilir
seviyor/rum sesini
özledim
ne güzel yürek sesin...
hani şarap gibi yıllanmışlık içinde
mutluluk bahara ererdi de
güneşin değerdi gözlerime
dudağından süzülürdü dostluk tebessümün
kalırdım şaşkın şaşkın
ne?
nasıl?
soramadım
gittin...




aylar oldu şiirlerini arıyor gözlerim.