Güneşle Sır
Ben küçüğüm ama buldum:
ayın öğretmen;
gecenin karatahta olduğunu.
ışığı değdiğinde tenime
ilkin tebeşire kesti ellerim
kim derdi ki benden önce güneşe silgi
Küçüğüm ama aynada ben buldum:
ağlasam
rutubetli gecekondu penceresidir
gözlerim;
her ayışığında
?Bana da verseniz amca.? yazdırıyor
ödev defterime sayfalarca?
- ağlamak büyüklere hiç yakışmıyor bence -
Belediyenin önüne
adam asmışlardı;
benim de silgimi
boynuma.
-Bak, güneş dedim !
-Ne münasebet dedi, fötr şapkalı biri
asılan güneşe benzer mi hiç
bak kravatıma?
Her asılan silgi gibi silemez ki
oysa güneş siliyordu geceyi...
bunu da ben bulmuştum
büyükler hâlâ bilmiyor
hem güneş kendini bir kuş sanıyor akşamları
soğukta sıcacık,
giriveriyor koynuma
söylemiyorum.
10 Mayıs 1976 Ankara
Ben çocukken belediyenin önüne adam asmışlardı; benim de silgimi boynuma. -Ne münasebet dedi fötürlü biri asılan güneşe benzer mi hiç bak kravatıma?
harika bir ironi ,şiire çok yakışmış saygı ve sevgiler gönderiyorum kaleminize kağıdınıza...
Sait bey,
Sizin bu nefis şiirinizi yudumlarken, ben de bir an çocukluğuma geri döndüm; henüz altı-yedi yaşlarındayken anneannem, Amasya'nın şimdiki meydanında asılan bir insanı izlemeye götürmüştü. O vahşeti bu yaşıma kadar unutamadım. Belliki siz de unutamamışsınız ve böyle harika bir eser meydana getirmişsiniz.
Çocuklar, doğayı bambaşka bir gözle görürler ve severler. Şiirinizde anlattığınız gibi, görüşlerini kendilerine saklarlar.Keşke onların iç dünyalarına girebilsek...
Bu güzel şiiriniz hakkında daha söylenecek, ders alınacak çok şey var. Kaleminize yüreğinize sağlık Sait bey.
Her asılan silgi gibi silemez ki oysa güneş siliyordu geceyi... bunu da ben bulmuştum küçükken. büyükler hâlâ bilmiyor hem güneş kendini bir kuş sanıyor akşamları soğukta sıcacık, giriveriyor koynuma kimseye söylemiyorum. Ne mutluki içinizde aydınlığı barıdırabiliyorsunuz karanlıkların bu içteki aydınlıkla yok olacagınıda ...tebrikler sait bey yi ne üzerinde düşünülecek şiirle dönüş yaptınız sizi okumak büyük zevk...