Günün Birinde

Gece olunca,
Sadece ay kalıyor gökyüzünde.
Yalnız...
Beni izliyor
Sabaha dek,
Ben,yapayalnız...
Karanlık izbe sokaklarında şehrin,
Yolumu bulmaya çalışıyorum..
Işığı yanan pencerelerden...

Göz kırpıyor yıldızlar...
Bir işaret olmalı!
Anlayamıyorum...
Ne yazık ki her yol sana çıkıyor...
Gökyüzünün altında.
Ve o bakir telaşında yüzümün,
Yolum yine sana çıkıyor...
Hüznüm yine sana....
Bunalıyor, kaçamıyorum...
Nedense her yol,
Sana çıkıyor !....

Yanlış evlerin ışıkları yanıyor olmalı!
Diye geçiyor aklımdan...
O yabani kentin,
En yalnız sokağında kalmış,
Ürkek ulumaların sahipleri olanlar,
Yani onlar..
Kulakları tetikte ve
Kıstırıyorken bacaklarının arasına kuyruklarını...
Ben sonsuzca bir yıldız olmak istiyorum...
Çoktan ölmüş,
Ama halen ışığı gözlerine yansıyan...
Buradan bir an önce kaçmak istiyorum..
Bir haykırış histerisinde boğulup,
Sana akmak istiyorum, delicesine.

Kulaklarında yıllarca hiç durmadan kalacak
O nehrin sesiyim ben,şimdi bu saatte ve bu şehirde..
Ve ne gariptir bir başka ses yankılanıyor gecenin alazında...
Tüm bekçi düdükleri susup donuyor,
O rengini göremediğim yoksullukta.
Tüm bekçiler korkak aslında...
Düdüklerinin arkasına saklanıp duruyorlar..
Ve bilmiyorlar gölgelerini unuttuklarını
Ardlarında...

Bir bilge,
Bilgece sözlerini mırıldanırken,
Ninni olsun diye tüm yalnız sokaklarına şehrin,
Bana dokunan sesi,
Fısıldıyor kulaklarıma.
Üzülme sen küçüğüm,
Yalnızlıktandır duyduğun o hüzünlü şarkı.
Gün gelecek sadece şarkı dinlemeyecek kulakların,
Ve havada asılı kalmayacak aşk sözlerin!asla...
O görünmez ufuklarda..
Bir martı kanadına bindirip sesini..
Şarkı söyleyeceksin sen de...
Evet
Emin ol dedi sesi..
Emin ol,
Günün birinde...
7 ekim 2009-sinop