Güz Fırtınalarım

Son kez , güz fırtınalarına
Demir attı yüreğim
İncecikten bir ağrı süzüldü
Yamaçlarımın yeşillerine
Bir yudum sarı şafak mıydı ne
Anlayamadım ...
Gölgelerime konuk sancıları ben
Bir türlü ...
Sayamadım

Korkular kalmıştı bana maziden
Bir kızıl hatıra , bir de çılgın yel
Yüreğimi koruyamadım
Durduramadım çisileri
Mislilerde akan nehirlerim vardı oysa
Katmerli karaltılarım
Sonsuz burukluğu içerken ruhum
Hoyrat bir çeşmeden
İçmeleri bırakamadım

Dargın zamanlarımı hapsettim göğe
Kırık kadehleri yok ettim
Bir akasya ektim gözlerime , ve
Sızılı bir akşam üstü
Suskulu durgunluğuma ağladım
Tarumar anılarımla yüreğimi , bu kez
Issız bir limana demirledim
Ben o gün , anı ayıkladım
Geçmişten ...

Ve ......
O gündü ... işte

Benim güz fırtınalarım !...