Güz Sancısı

Sus/ma
Hüznü onar/ma

Güz gönlün kuraklığını ıslatmıyor
İnce ince çiselese de yağmur
Toprak ağrılı
Tohum sancılı....

Yürekte sevda toz duman
Gök küskün mavi seviye
Kıyamet vurgunu yüce dağlar

Çıkmaz sokakların
Solukları karanlık dehliz

_Dağların salıncağında düşün_

Nasıl olsa kıştan sonra bahar
Yeni çiçekler açar,
Nisan bahçelerinde
Ömrünün hazan mevsimini,
Yeşil ovalara çevirir
Güller fışkırır bağrından..

Buz gibi pınarların,
Sularından içersin
Yüreğin serinler...

_Sığındığın eylül gecelerinde düşün..._

Düş olurum gözlerinde
Yıldızlar düşer ayakuçlarına
Yaşamın kımıltısını görürsün

Yokluğumda...
İçinde ki kuşlarda özgür kalır

Sen yine de
Ay ışığıyla donat masanı
Dinle memleket havası türküleri
Mırıldan sıcak odanda
Dokunmasın yüzüne
Sıkıntının gölgesi

_Sevdayı sardığın kundağı düşün_


Say ki mevsimsiz sağanaktı
Güz sancısıydı yaşanan
Beyaz uyku rüyası
Bilmelisin ki
Ben usulca bırakırım
Yollarına
Selamımı


_Artık savur beni rüzgârlarla_