Güz Yapraklarında Sağanak Var

-Kar tanelerinin savrulduğu
kış günüyüm
pervasızca sırtımdan vuruyor çığ-

Işıldayan güneşin alnında
hava sıfırın altındayken
üç karış uzağımda
yeni açmış kardelenin
taç yapraklarından
kış uykusu topluyor gözlerim

tozlu sayfalardan üflenen hatıralarla
alev olurken özlem usumda
eşsiz ve ebedi söyleşiyorum dudak uçlarımla
gözyaşlarıma asılı kalıyor sarı hüzün
varlığımla yokluğun şiir kıyılarında
savruluyorum
şimdi her yer gurbet

gözbebeklerimde eserken özlem fırtınaları
güneşin doğuşunda bile bir ahval var
sensiz yörüngesini kaybederken bu diyar
güz yapraklarında sağanak var
rüzgârın kulaklarıma üflediği
soğuk akşamlarda

ıssızlığın ıslığında
yüzüme çizdiğim çiziklerle
beni yakıp yıkan
kirpiklerimi donduran buz kesiğine inat
mavi bulut örtmek istiyorum emanet canıma

Ah yâr,
zihnime ikindi yağarken inceden
yüreğim eski bir gramofon
iğnesi biriktirdiğim azap
sesi ah kusan sancı
içimde darmaduman ölü kuşlar

gözümde yutkunurken hazin hıçkırık
kirpiklerimde susar bir damla gözyaşı
ağlayamam
ağlayamam