Güzlek Çiselerde Havil Yalnızlık

Gülüşlerimizdi günle eksilen...






İnce bir ağrının uzun rüyasında
Bir avuç düş yükleniyor ümidin kanadına
Kırık aynalarda parçalanıyor gözyaşı
Ten üstü damlamalarda havil ve kör bir yalnızlık
Düş koyuyor gamzenin çukuruna...





Güzlek çiselerinde yıkanıyordu hala bahar döngüsü
Amansızca bir ağıt yakıyordu yeşillenme ihtimaline yazın
Hayra alamet değildi efkâra gizlenen ateş perdeleri
Tekrarlanıyordu suskunluk gölgeler kaynaştıkça
Siyah dokusunda gecenin mağdur leblerim...






Ürperten heyulada derinleşen
Ve şekle bürünen gölgelerin çehresinde beliren vakitsizlik
Zamana hediye zapt edilemeyen kıvranışında beslenen hülyan
Sancılanan kaidende tarumar ...






Ah... içten içe ağlaşır mor dağların eteğinde gelincik
Bir ucu ıslak gönül feracesinin
Yırtık bir mektubun satır başında
Hıçkırığa bürünür visalin aidiyeti...





Akrep kıskacında dil
Sakıncalı sözcükleri boğuyor hakikat
İfrit aşk incinmiş güvercin kanadında
Perdeler masumiyeti
Masal dağlarında sıralanan öyküler
Gece düşer göğsüne
Fısıldanır ay ışığı
Dört duvara çarpar haykırışın kanatları
Parmak uçlarında üşür kurşunun özneleri...







Bir grup yıldızının sahnelenen sonatında
Ağırlaşır göz kapakların
Rüzgâr nefeslenir solo ezgiyle
Çehrende figan nicedir hüzünle aşiyan
Uykuya dalar ansızın içinde dövünen hazan
Mırıldanan dudaklarında özlemin dua
Süzülür bir damla bilinçsiz sen üstüne
Rüyaların lal olur bu ağma karanlığa
Sarılmıştır kederin siyahın duvağına...






Gözyaşlarımızdı dünle çoğalan...