Hadi Baba B/ak Bana
kıskanıyorum baba
sen onlarla koyun koyuna
onlar kanatlarının altında
buseler hep o yanaklarda
dokunuyorsun ya çocuklarıma
kanıyorum baba...
yeni ayakkabılarına sevinirdi çocuklar
ya da bayram harçlıklarına
ben sen diye heyecanlanırdım
ayların hıncını alırcasına
akmak isterdim sen yana
ne kadar uzatabilirdim ki
insan tamamlanabilir mi
bir bayram sabahı dakikasında
kördü ellerin baba
sağırdı dudakların
hem boşken iki yanın
beni neden sarmadın
doyamadım baba
doyamadım
hasretinle çağladım
er kollarda durulurum sandım
ama sen bile siper olamazken bana
onlara nasıl inanırdım
belki de bu yüzden
hep kurşuni sevdalarım...
koca bir k/adın var sandın
senden miras torunlarına
oysa nasıl da ufağım
hiç doymamış ki yüreğim
hiç b/akmamışsın ki o yana
ah baba
çevirmediğin başının
açmadığın kollarının sancısını ne çok yaşattın bana...
biliyorum
senin de doldu göz pınarların
yalnız kaldığın kuytularda...
dönebilseydin o yıllara
kızıma dediğin gibi
aşkım diyebilseydin
beni de kaldırabilseydin dansa
kucak kucağa
yanak yanağa
can cana
şimdi daha mı az acırdım acaba...
kıskanıyorum baba
sizi izlerken karşımda
sana dair yaşayamadığım tüm anları
canlı canlı yaşamalarına
doyasıya
ısrarla
haklılıkla
yana yakıla...
parçalarım sana sarıldıkça
çocukluğum parçalanıyor baba...
ağlama sakın
yazdıklarımın ağırlığıyla yıkılma
hep sen vardın
ben hep sana sarıldım rüyalarımda...
ama yine de
zorlanıyorum dayanmakta baba
bana ait göğsüne
onların sahip çıkmasına
seni doyasıya yaşamalarına
yavrularımın seninle yoğrulmasına...
bilsen
siz öyle oynarken
onlarla aynı yaşta
küçük bir kız çocuğunun sizi izlediğini
bilsen size nasıl imrendiğini...
aranıza katılıp
bir öpücükle nasiplenebilmeyi
bir dokunuşla doğabilmeyi
bir sarılışla sarsılabilmeyi
bir yürekle büyüyebilmeyi
nasıl istediğini
bir bilsen...
hadi baba
hadi uzat ellerini
eksik kalan notaları tamamlayalım birlikte
besteleyelim şarkımızı
belki yepyeni şarkılar da yazarız sonra
belki büyütebiliriz de o küçük kızı...
hadi baba b/ak bana....
"serencamı bu olmalı hayatın yaşanası ne varsa"
tema'sı ve özellikle finali çok iyi
şiir adına yer yer mükemmeli yakalayan dizeler var. ne var ki hikayemsi anlatımın içinde şiir, boğulmama çabasına- gayretine düşmüş...
bu kadar uzun anlatım şiire yük oluşturmuş... azla, özü anlatım: detaylarla köreltilmiş, dağıtılmış...
şair çabası ile iyi yolda emeği yine de boşa gitmede değil ve duygusallığı zirve yapmada bu da görülüyor...
"her fazla sözcük şiire yüktür"
saygı ve sevgiyle...
Şiir olarak gerçekten çok sevdim ve bu duygumu da işaretledim.
Anlatım harika ve içten; yormayan. Çok sade bir dil. Olayların birbirine bağlanışı ve mısraların içiçeliği çok güzel.
Konuya gelirsek... Şiirlerde az rastlanan bir konu. Sevgi kavramının sevgili dışına çıkıp babaya yönelişi. Değişik bir konunun çok değişik bir tadla sunumu vardı.
Babaya sitem...
Torununa "Aşkım" diyen, torunundan kollarını eksik etmeyen, torununu alabildiğince hoyratla seven bir dede neden kendi kızına o sevgiyi gösteremez? Hatta "Gösteremez" çok yanlış bir ifade oldu tarafımca; neden hissettiremez?
Bunun cevabını sadece siz değil, ruhbilimciler de asırlardır aramakta ve aslında sonuçlar belirin; net olmasa da...
Bir babanın kızına şevkati, toplum tarafından (Şu anki toplum değil, babalar zamanındaki toplum) hep yadırganagelmiş nedense...
Hükümler net ve sert... Baba çocuğunu sevemez, kucağına alamaz, dans edemez... Ve daha bir dolu sonu "mez" ile biten fiiller...
Bu yargı dolu toplumda baba içten sevse de otoriter sahte kimliği ile bezeli cübbesini de çıkaramamakta haliyle...
Çok güzel bir konuya değinmişsiniz ve başarıyla şiir olarak üstesinden gelmişsiniz.
Kutlarım...
Ben hiç baba sevgisini bilmiyorum nasıl bir şeydir acaba? İnsan bilmediği bir şeyin özlemini duymazmış sanırım güzel bir duygudur yazdıran. Kaleminiz hiç susmasın...
çok harika tebrikler.
samimi duygularla bezenmiş yürek sesinize tebrikler👍👍👍👍