Hangimizin Sevdasıydı Bu Aşkın Şehidi

Almıyordum kalemi kağıdı elime uzun zamandır...
Oysa ne çok özlemişim beyaz kağıtları gözyaşlarımla karalamayı...
Sonu hiç olmayan tümcelerimde yokluğunu yazmayı...
Kara bulutlar çöktü yüreğime...
Yağmur oldu damladı sözlerime...

Suskunluğumu bozuyorum bugün...
Tutmuyorum verdiğim sözleri...
Ve ben ağlıyorum eskisi gibi (!)

Yalan dedin belki de hiç inanmadın...
Geri döner bilirsin böylesine seven kadın (!)

Yokluğunun doruklarındayım bugün...
Hiç koymamıştı bu kadar yalnızlık...
Yürüdüm sokaklarda bir başıma...
Kalabalığın içinde beni unutmayı o kadar istedim ki...
Ya da avaz avaz bağırmak anlatmak içimde kopan kıyametleri...
Kimseyi görmemek herkesin varlığını bilmek...
Aydınlıklar içinde yaşamak karanlığı
Gözlerini açtığın halde görememek Dünyayı...
Yalnızlık hiç bu kadar yalnız bırakmamıştı beni...

Şimşekler çakıyor sözcüklerimde
Yıldırımlar düşüyor yüreğime...
Şiddeti büyük depremlerle sarsılıyor bedenim...
Ben yine sessizliğimdeyim...
Ne kadar takılsa da yokluğun boğazıma yaksa da bu canımı...
Yutkunsam gidecek gibisin ...
Ya da akacak gibisin gözlerimden bir beyaz kağıda...
Alacak gibisin yerini yokluğunu yazdığım satır aralarında...

Belki de hep sana geleceğime inandın...
Gidişine izin vermeyeceğime... Yanıldın (!)...

Ağladım sızladım...
Yokluğunu içtiğim gecelerde sarhoşun oldum...
Yıkıldım tükendim... Ama dönmedim...

Neyin gururuydu bu kime bu savaş?...
Kim kazandı kim kaybetti?...

Hangimizin sevdasıydı bu aşkın şehidi... (!)

Şimdi titreyen ellerim kirlenmiş tümcelerimle
Bir sonbahar günü geliyorum yokluğuna...

Ben sana gelmeyecektim aslında
Ben adını unutacaktım...
Ben yaşamayacaktım seni yokluğunda
Ben aslında...

Unutacakdım seni ?di'li geçmiş zamanda...
Gömecektim senli günleri en verimsiz topraklara...
Ve susamayacaktım sevdana...

Ben...
Sonbaharda...
Aşık olmayacaktım yokluğuna bir daha...

03.10.2009