Harf Harf Topluyorum Kendimi Sende(n)

Sana adanmış bir adaktı ömrüm
Hiç düşünmedim
Vurdum kendimi
Ellerim titremedi
Ölümden kaçmadı parmak uçlarım
Parmak uçlarımda can verdi ölüm
Kemiklerim sızlar topraklarında
Fatiha'lardan uzaktan uzağa
Kaçar ayakların
İki parmak arasıydı sana hasretim
Vuslat gözlerine gizlenmişti
Çelişkiliydi çıkmazların
Ya isyanların...
Islatmadan yüreğimi kaçmaların
Kulaktan kulağa kahkahaların
Kıskanmaların...
Vurmaların inceden yüreğimi
Ellerindeki notalardan arta kalan
Yorgun ve yutulmuş cümlelerin
Tırnak uçlarında kanayan gitar tellerin
Darmadağın harflerin
Düşlerin üzerine uzanmışken sen
Ve saçlarını okşarken gece
Kanamaların...
Ve kanatmaların gözlerimdeki hayalini
O kadar çok özledimki seni
Hasretin yıkıyor kapılarımı
Sığmıyor hayalime yokluğun
Hayalin gözlerimle kavgada
Gözyaşlarımdan kıskanıyor seni
Kaçırıyor kendi dağlarına
Parmaklarım tuşlarda
Yüreğimle cebelleşiyor inadım
Düşemiyorum gözlerinin önüne
Asamıyorum kendimi
Yüzkırk karakter arasına
Saklanamıyorum
O kadar çok özledimki seni...
Ya sen...
Hiçmi özlemedin...
Hiçmi vurmuyor dalgalarım kıyılarına
Satırlara hiçmi bakmıyorsun
Yansıtmıyormu seni gözlerine
Daha çok okuyorsun biliyorum
Yazmıyorsun...
Başucuna almıyorsun melekleri
Oysa ben hep seni yazıyorum
Koşmalarım...
Düşmelerim yüreğine
Ve kanatmalarım dizlerimi
Hep senin için
Bendeki can çekişen seni
Şimdi sana özetliyorum
Cümle cümle bölüyorum yüreğimde seni
Kelimeler arasında nefes alıyorsun
Sanmaki yaşıyorum ben
Yanılıyorsun...
Bir nefes gibi hep kaçıyorsun benden
Susuyorum...
Harf harf topluyorum kendimi senden