Hasbihâl

Bir nefeslik buğun bile durmazken üstünde
kaç kere yüzleştin
...yüzünle
sır sende miydi
yoksa
seni seninle yüzleştiren aynada mıydı

sırrıyla göz göze geldin
her defasında ' Ben ' demekten vazgeçmedin

yaklaştın
sana yaklaştığın kadar yaklaştı

güldün
güldü
göz bebeklerine bakarak haline

ağladın acına
seninle susarak ağladı
acıyarak haline

oysa ki
aynanın arkasında gizlenmiş sır'daydı
şifresini çözemediğin hayatın

sen hiç önünde eğildin mi ki!
düş yorgunu yüreğinle
hala ' ben ' dersin

sır sende miydi
her gün göz göze geldiğin
aynada mıydı.

kırıldın
küstün
üzüldün
tek başına kaldın

hayatın kıyısına tutunurken bile
vazgeçmedin

hey nefsim
neden s/onunla yüzleşmekten korkuyorsun...
eğil diz çök
yaradılışının sırrına nail olduğunda
aynadaki ' sır ' da çözülecek...
.
.
Yaramla Hasbihâldeyim
mevlam seninle sınıyor beni
ne güzelsin sen...