Hasretliğim

Oradan
Nasıl görünüyorum bilmiyorum ama?
Dışım, sessiz ve sakin
İçimse bildiğin gibi değil
Çok kalabalık...
Ve!
O kalabalığın içinde
Birde sensizlik olmuyor mu?
İşte en çok o acıtıyor içimi.

Söz anne
Kendime iyi bakacağım
Sıkı sıkıya giyinip üşütmeyeceğim
Islandığımda çoraplarımı
Terlediğimde atletimi de değiştireceğim
Sabah kahvaltısız dışarıda çıkmam
Söz verdim ya?
Aklın burada kalmasın artık.

En çok sen bilirsin
Ne kadar kendimden kaçsam da
Kapı önüne kadar oluyor kaçışlarım
Haklıymışsın ne kadar büyürse büyüsün
Bir evlat
Hep bir yanı çocuk kalıyormuş
Sevgiye muhtaç.

Yokluğuna gözyaşlarım düştüğünde

Eskisi gibi canım yanmıyor artık
Büyüdüm mü ne?
Eskisi gibi gündüzleri; sevmiyorum artık
Başımı okşarken huzur veren ellerin
Sesin yok
Yemeklerin
Seccaden, tespihin, leçeğin yok
Her sabah pencereden uğurlarken gözlerine eşlik eden
Dualı dilin de yok

Sen yoksun
Sen yoksun ama?
Küçücük balkonuna sığdırdığın
Çiçeklerin hala duruyor
Ortancaların, küpelilerin, zambakların,
Güllerin, melisaların, Akşamsefan
Konuşmadığın için
Bir tek şıkmustafa küstü çiçek açmıyor artık
Sularını verip
Senin kadar olmasa da konuştuğum oluyor ama?
Seni soruyorlar ne zaman geleceksin diye.
Kızlarında değil, gelmeyecek kıymetlisin yanında diye
Söyleyemedim onlara küsmesinler diye.

Kimse duymasın ama?
Yokluğuna üşüdüm Anne

Orası da soğuk mu?...