Hatırla Kurduğumuz Hayalleri

yarına dair kurduğumuz hayaller
unutuldu bir çırpıda

maziye gömüldü akşamüstü konuşmalarımız
beraber aşıklar parkında
çay yudumlarken
gözlerini bana sunduğunda
hatırla kurduğumuz o hayalleri

hatırla
sabah saatlerinde beraber yürüdüğümüz
telefonlarımızda aynı fonu dinlediğimiz
aynı renkten elbiseler giydiğimiz
aynı sözcüklere dokunduğumuzu hatırla

gün olur kapında ki ağaç altında beklerdik
yağmurlarla beraber aşkımızı
nağmelere dizerdik
ne sözler kullanır
ne cilveler
ne nazlar yapardık
hatırla

hiç sinemaya gittiğimiz olmadı
ama sinema kapısında geçerdik
hiç müslüm dinlemedik
hep sevda diyarına kuş olup uçuyorduk
aynı aşk atına biniyorduk
aynı patikalarda yürüyorduk
hatırla

isyan türkülerinin fonuna bile dokunmadık
hayat meşkine takılı kaldı düşlerimiz
eğlenmeyi marifet
arkadaşlarla gülüşmeyi severdik
okul sıralarında bile adımızı yazdık son sınıftayken
en son bakışmamızı
kapıdan gölge gibi ayrıldığımız o anı
hatırla

hatırla beraber yürürken kurduğumuz hayalleri
bir Allah'a boyun eğmiştik
birde sevdamıza sevdalanmıştık
boyun eğmedik hiç kimseye
yemin etmiştik az ötede
birkaç saat önce
hatırla

nerde kaldı ettiğin yeminler
ve aşk sayfasına attığın imza
nerede kaldı vicdanın
bakışıp aşk sözcüklerine sıvıştığın
bana bakıp
tek sevdiğim
ilk son sevdiğim dediğin
günleri hatırla

günlüğüne sabah saatlerinde başlardın beni yazmayı
bende seni günlüğüme yazıyordum
adımı köşedeki duvara nakşetmiştin bir kalp çizerek
resmimi resminin yanına bırakmıştın
şimdi resmime bir kibrit çaktın
resmimi bağrına bastırdığın
günleri hatırla

-tüm sevgiden yana vefa görmeyenlere-