Hatırla Sözsüz Çalgı Fonda

ne zamandır açılmamış
artık ne sızlanır ne de olgun
kurtlarını dökmeyi bekleyen zavallı kurşun kalemim
yaşamak bu hayat böyle öcünü alamazsın dedim
şimdi kör noktaya bakmak en güzel çaresizliğim
kurt yavrusu kurt olur değişeceğini sanma dedim
sus dedim
açılma
derin yalnızlığım sus
anla...



susmak ona has ve konuşmak



o zaman şiir dedi
bak aylardan eylül
hatırla sözsüz çalgı fonda
Bir Gül' dü de mi
kapatırdık gözlerimizi
dudaklarımızda mim
yine güneş açsa
yağmur yağsa
öyle özledim ki gökyüzü maviliğini
bak her şeyi kaybedeceğim
öldü ölecek gözlerimdeki hücrelerim
hani sen ay ışığı(y)dın
hani ellerin
bir nefes bir nefes
sen sen var ya sen
hani gelmeyen haziranda beni hayatla besleyen...




-öldüm dedim




ah dünyanın felaketi
kim kendi sırtından kendini itip cehenneme atmadı ki
Kanada'lı
Sri Lanka'lı
yüzü Japon gülü
yada uzak şehirli ne fark eder kadınım dedim
kim bilir kaç kez bir ceset gibi olmuşuzdur
kim bilir kaç kez o anlatılmaz göz bebeklerimize oturmuştur
değil mi ki şiddetin haritası param parça
oysa annemde doğa gibiydi sayamıyorum resmen
bense göre-göre şiir yazmaya yeltendim
papatyadan olma reisin kızı da
kor alevlerle yanar ki
hani insan zarif emanet doğuya batıya
oysa asla tanrılar çıldırmaz dedim
oysa annemdi hep sevmem için ilham veren
adından bil kaç kurşun misali çiçeklerimizi öldürdü
ah sen hangi ağacın yangınısın ki bilirim
kaybettiğimi anlamadın da
gücendin bana...




rengi gecem -kalemim ölüyorum dedi
şimdi beni açmayacak
içimi şarkılarla doldurmayacak mısın
yine zeytin tanesi gözlerinden öpsem
kirpiklerinden süzülen çeşmeden anladım şiirsiz
onun da kanadı kırık
gök kubbesi anlamsız
uçurumun ucunda
ne deyim ruhunu ayaz sarmış tutacak el yerine
ah nakış nakışım hanidir ki kavgası
hani mücadelesi
içten içe yanmış şiir tıpa tıp
ben bende bittim biteli ama nasıl da kül rengi
o beni zorladı
ben onu
sanki kalemimin ucunda saçları
saçlarında saçlarımın şarkısı
hayır dedim malumum anla
artık görünmez yüzüm...




sersefil ölüyoruz
bu mudur hikayemiz
n'olur yapma
aslı uzayıp giden rüyalarımız hani
umut boşu boşuna mı
şimdi sen taş
körpem köpüğüm derken
ah benle kaybedenim
ah atası kızıl sedirim ölülerde ağlarmış
söz vermiştik el ele
lütfen şiir dedi...