Hayal Sofrası

Yıllar var ki şehrin üzerine kurmuştum hayal soframı
Tırmanırdı yüksek yokuşlarından ömrüm
Saklanırdı ara sokaklarına sevda
Bu akşam yine veda var ellerimde
Birazdan elveda bırakacağım yılların geçtiği her yerine

Hadi rast gele gözüm iyi bak hayata
Mutluluk balığını tutarsan
Ekmek balığını umuttan
Yanımızda sokak kedileri
Bir de mızıkacı Bulgar
Ayrılık rast segah hüzzam
Makamın ne önemi var

Boşluğa konuşmayı öğreniyor insan
Hatta balkonlarda fesleğen büyümeyi
Çığlığım denk geldi mi akşamın bir yerine bilmiyorum

Sofraya buyur ettim gökyüzünü
Az kala karanlığın kafesine
Kanatlarından delirmiş son kuşlar

Ruhumda bir ben var denize karşılık
Üstelik karayelli dalgalı saçlarım
Kızıl sonra içime batmış gün
Arka fonda usulca lacivert senfoni
Atla diye kışkırtıyor özgürlük kadar çılgın
Atıklara karıl şu aziz suda
Olmazsa rüzgar dansa kaldırsın eteklerini
Düşün mavisinden yeniden yaşamak

Oysa daha kuramadan toplarken hayallerimi sofradan
Köpüklere isyan bağlasam
Derinliğe vurgun
Beni inci mercan bırakmasan olmaz mı

Ardımda kararırken sevdan biliyor musun İzmir
Ne alnımda bekleyen yollar ne senden gitmek zor
Bakma ağlamıyorum zaten
Geceleri el ele tutuşup yaktığımız
Kayıp yıldızlar gözlerimden yağıyorlar