Hayalin Peşinde // Kalb-i Aşkın Menkıbesi

Aşkı yalnızlığa parafladım.
Sen bende,
bu bedende ölmeliydin bir an önce.

Hissedilmişliğin terketmeliydi yakıcı tenini.
Kızarmalıydı gül yüzüne namzet hayallerin.
Vuslatın sancısı anlamsız olmalıydı, yanağında.
-Yada yadigar kalmalıydı bir ömür boyu, başucunda-

/Ve sen anlamalıydın,
bu zamanda, zamanla olacağına.
-olduğu kadarıyla- /

Nefreti,
alnının şakağına yerleştirmeliydim.
Yalan olmalıydı diğer bir adım.
Hitapın hiç önemi yok.
En az zeus kadar tanrıyım, eros kadar yalanım.
Farkım,
ben kimseyi kandırmadım.

İntikamı ise en soğuk damarlarında ikamesini,
muhafaza eyleyip,
onur duyduğun kadınlığına,
daim etmeliydim savaşçı ruhu.
Ve sen yenik düşmemeliydin,
bana,
aşkına,
onuruna.

-varsa.
-yoksada zamanla.

Söyleyebilirmisin bana,
kaç gece daha lazım ihanetimi yaşamana,
kaç zaman daha istersin yaşatacak yeni arzulara.
Ben varlığında yok oldukça,
sen benle var oldukça,
imkansızlıklarımız koynumuzda,
kaç çocuk daha büyütecek yarınlara.

/Çıplak tenimin üryan ayazında,
baykuş bakışlarım.
Bilmem,
kaç gece daha yaşatır yalnızlığıma,
yada yalnızlık yaşatır mı gecelerimi, muamma. /

Aşk,
yeter mi yaşamaya,
yaşatabilir mi kendi mevsimini,
iklimlerden habersiz.
Koruyabilir mi mevcudiyetini,
sahipsiz ve bedelsiz.
Hiç düşünür mü akıbetini,
bensiz ve nedensiz.

Aşk,
daha kaç gözyaşı lazım senin batmana,
daha kaç mezar gerek,
ve hatta eli kulağında.
Kaç kalem lazım seni anlatmaya.

Tüm yaşatma çabalarına rağmen,
daha kaç canlı lazım, canlı kalmana.

Bana bakma!
Can kalmadı bende zira.
Serikatilim bende,
senin gibi,
sen gibi,
ben gibi.

Aşk,
sana ait bu bedende,
öldürdüklerimle yaşıyorum bende.

/Hayalimde ki kadın hala bende,
ve büyümekte,
senden habersizce. /