Hayat Cenderesinde Harmanlanmış Hayatlar!

Hayat cenderesinde harmanlanmış hayatlar
Savrulmuş umutları, yarınları umutsuz,
Kaybetmiş benliğini, yitirmiş koç yiğitler
Paramparça dünyalar, tamamı da mutsuzlar!

Gözyaşlarım çoğalmış, bakmasaydı gözlerim
Acıtıyor gönlümü, kar etmiyor sözlerim
Böyle yaşam istemem, dayanmıyor yüreğim
Sahte, sahte dostluklar, güvenmem vefasızlar!

Bazı kimseler gördüm, çıkmıyor lokantadan
Birileri yalaka, geçinir avantadan
İçerim daralıyor, stres ve sıkıntıdan
En ağır sözden almaz, aymazlar hem arsızlar!

Bazen kuru ekmek yer, katıksız, garibanlar
Bir kuru soğan bulsa, belki de bayram yapar
Umursamaz kalantor, üstelik hava basar
İnsanlıktan bir nasip, almamış duyarsızlar!

El açtım dua ettim, yalvardım Allah'ıma
Bütün bu garipleri, bassın diye bağrına!
Şımarık aymazları, ilhak etsin kahrına
Bin bir mucizelerden, ders almaz umarsızlar!

ŞAHİNİM düzen böyle, elden bir şey gelmiyor
Toplumda garibana, kimse arka vermiyor
Günü gün eden insan, hiçbir ibret almıyor
İnsafsız ve tamahkar, insan olamaz bunlar!


OCAK / 2010 / KONYA