Hayat Felsefem

bugüne dek hep kendi fikirlerimi sundum,
haklıysam,hakkımı sonuna kadar savundum,
nedense sonunda üzülen hep ben oldum,
ezildim,yıprandım ve kahroldum.

karşımdaki yanlışsa asla kabul etmedim,
ısrarlara,dayatmalara asla boyun eğmedim,
kendimce haklıydım ve hiç değişmedim,
gururumu ayaklar altında ezdirmedim.

fakat hayat şartları insanı değiştiriyormuş,
hakkını savunurken bencillikle suçlanıyormuş insan,
kişiliğini ,benliğini kaybediyormuş,
aynaya bakınca kendini tanıyamıyormuş insan.

yeri geliyor yalancılıkla, bencillikle,
iki yüzlülük ve adilikle itham ediliyormuş.
ne kadar haklı olsa da haksız görülüyor,
ayağı zorlu hayat yollarındaki taşlara takılıyormuş.

eskiden haklıysam sonuna kadar giderim derdim,
fakat üzülen hep ben oldum ve pes ettim,
şimdi hayat felsefemi değiştirdim
haklı olmayı değil mutlu olmayı seçtim...