Hayat Labirenti

Ayrılık vezninin adım ölçüsünde uzağım sıcaklığına
Kirli, şiddetli, umarsız günlerin arzuhalcisi,
Sesinin tadından yoksun kelimelerin çobanıyım...

Doğuştan tasvirli tevafuklar evlatlık aldığım gün
Salıverdim zindanlarından tüm simyacıları
Karanlığın kovuğunda demlenen
Kusurlu gülüşlerimin çetelesini tutsun diye üzünçlerim
Vazolarda yeşerttiğim kötülükleri şefkatle öptüm

Derken,
Denizlerin küf tutan kıyılarında öldü martılar
Katil ibadetlerimin kusuruna gark oldu çocukluğum
Önümdeki vakitte hazır musalla
Bir nefes sela sonrasına kavuşmadan
Nefsimi kırbaçlayıp kovulduğum cennete gitmeden evvel
İdamlık heveslerimde bul beni..

Sen de biliyorsun..
Melun kalpler kanalizasyonunda dolaşıp
Kinin gövdesini saran ipek topraklar üzerinde sevişen yaratıklar gibiyiz
Savaşçıların tembel gözleriyle izledikleri
Bedava ölümler tiyatrosuna sahip hayatlarımız
Miladı zehirli
Kıyameti sararmış yaprak rengi
Her ne kadar ruhunu arzularınla yakmaya niyet etsen de
İflah olmaz ormanlarının derinliklerinde bulacağım seni..

O gün gelinceye dek,
Keşfedilmemiş zafiyetler limanında barınıp
Zinaya mahirli elleri göğsümde bağlayacağım
Tutkularımın ağırlığınca vereceğim aşk'a mehrini
Mahsun bırakmayacağım hasret tabutlarında hiçbir bedeni

Ucuz dedikodularla örselenen kalbine sızarken
Bıçak keskinliğindeki gülüşler
Ve,
Yatağının ateş tarafında yatan kadınlar
Benden çıplak kalan sevgini kemirdikçe
Venüsün bacağından sızan düşlerde bul beni..

Ben ise,
Kursağımda filizlenen hastalıklı düşüncelere refakat ederken şehrin çığırtkanları
Örtüp güneşin gözlerini
Ganimet kadar helal düşlerde bulacağım seni..